Styl potoczny
Styl potoczny - spotykamy się z nim najczęściej w języku mówionym.
Wyróżnia sie:
-
w zakresie fonetyki - wyróżnia się mniejsza starannością wymowy (jabko, garka, szejset)
-
w zakresie morfologii - dopuszczalne sa różnice regionalne (ta litra, ta doktra, doktów, żłóbek, narzekać sobie, wziąć siebie)
-
w zakresie słownictwa - występuje dużo wyrazów oznaczających to samo (przyrzeczenie - obiecanka, małżeństwo - żeniaczka, ceremoniał - ceregiele, pieniądze - kasa, wymknąć się - urwać się, zwiać, położyć sie - rzucić się, zaczepiać - zaczynać, machnąć się - wyjechać)
-
w zakresie określeń (boli mnie głowa, boli mnie łeb, głupiec - jełop, głąb kapuściany, zakuta pała)
-
w zakresie czasowników (biec - zasuwać, walić, drałować, gazować; bić - lać, trzasnąć, zaprawić, spuścić lanie; jeść - wsuwać, wcinać; mówić - gadać, pyskować, jazgotać, mleć ozorem)
-
przesunięcie semantyczne - wyrazom już znanym o odpowiednim zabarwieniu uczuciowym dodaje się (bogini - obojętna, bogini przyszła, ........ - ujemne, urągliwe; kociak - ujemne)
-
bardo bogata jest frazeologia i metaforyka (chwytać się za głowę- martwić się; spryciarz - stary wyka, stary wyjadacz; dokuczać komuś - stawać komuś kością w gardle, jeździć komuś po głowie, zaleźć komuś za skórę; grymasić - kręcić nosem, mieć muchy w nosie, wstawać lewą nogą z łóżka; milczeć - trzymać język za zębami, nie puścić ani pary z ust, nabrać wody w usta; próżnować - obijać sie, leżeć do góry brzuchem, podpierać ściany; przeszkadzać komuś - wchodzić w paradę, wchodzić komuś w drogę, piąte koło u wozu; zmyślać - bujać gości, zalewać kolejkę)
Jest to język za pomocą którego można wywołać humor.
-
dążność do skrótu (buty filcowe - filcaki; chodziłem do szkoły podstawowej - do podstawówki; wyrazów lub całych zdań).
-
Potok składniowy - jest to ciąg wyrazów i wyróżnień luźno ze sobą powiązanych
Styl:
-
w mowie, piśmiennictwie, utworach literackich, indywidualny sposób ekspresji;
-
w sztuce, architekturze, malarstwie, muzyce, itp.; zespół cech właściwych danej epoce, regionu, danemu twórcy, działu;
-
w sporcie, najbardziej ekonomiczny sposób wykonywania odpowiednich ruchów, charakterystyczny dla danej dyscypliny sportowej;
-
potocznie: sposób postępowania, mówienia, zachowania się;
-
sposób rachowania czasu, obliczania kalendarza;
-
używany w starożytnym Rzymie rylec do pisania na tabliczkach polewanych woskiem.