Cechy dramatu romantycznego
Główne cechy dramatu romantycznego. Klasyczny dramat grecki przestrzegał zasady trzech jedności, a były nimi: czas, miejsce oraz akcja utworu.
Klasyczny dramat grecki przestrzegał zasady trzech jedności, a były nimi: czas, miejsce oraz akcja utworu. Oznaczały one:
- jedność czasu - wszystkie komedie i tragedie musiały zaczynać się i kończyć w ciągu jednej doby,
- jedność miejsca - wydarzenia rozgrywały się w jednym pomieszczeniu (ułatwiało to znacznie wystawianie przedstawienia na scenie, bo nie trzeba było zmieniać dekoracji),
- jedność
akcji -
wydarzenia musiały ograniczać się do jednego głównego wątku, który
zarazem był jedynym.
Romantyzm rządzi się jednak swoimi prawami, dlatego poeci tworzący w tym czasie rezygnują z przestrzegania tych zasad, zaczynają „bawić” się swoim dziełem i samodzielnie dyktować własne warunki. Cóż to oznacza w praktyce?
Akcja przestaje być jednolita, narasta mnóstwo wątków, które są ze sobą powiązane, choć na pozór może się wydawać, że są niepotrzebne. W gruncie rzeczy są one jednak równoważne.
Poniższa analiza odbędzie się na przykładzie „Balladyny” Juliusza Słowackiego – nowatorstwo Słowackiego w tworzeniu dramatu romantycznego w przypadku „Balladyny” zaszło na tyle daleko, iż dalece został on osadzony w opozycji do dramatu klasycznego. W dramacie klasycznym bowiem mamy do czynienia zawsze z jednością miejsca, akcji oraz czasu. W „Balladynie” porządek ten zostaje mocno zachwiany.