Groteska

• karykaturalne widzenie jakiegoś zjawiska, upodobanie do form ekscentrycznych, osobliwych, przerażających, monstrualnych, zdeformowanych (wypaczonych z punktu widzenia etyki i logiki)

• niejednolity nastrój: komizm połączony z tragizmem, błazenada z rozpaczą i przerażeniem, demoniczność z trywialnością

• rzeczywistość ukazana jako świat zdruzgotany, dotknięty kryzysem wartości, wrogi wobec człowieka-bohatera

• tęsknota bohatera do utraconej, pierwotnej niewinności, prostoty (tęsknota za parobkiem, chęć „bratania się")

• deformacja rzeczywistości przez karykaturalne wyolbrzymienie zachowań, postaw, przez stosowanie karykaturalnego języka zderzenie stylów wysokich i niskich (np.tantologia- „ Nie mogłem protestować, bo wiedziałem, a nie musiałem ucałować swoją gębe, gdyż ona swoją gęba moją ucałowała gębę dziełem, bo siedział", „Wielka poezja będąc wielką i będąc poezją nie może nie zachwycać nas, a więc zachwyca"; deformacja słów- „telefnij (sobie)", „zbelfrzony", „ferdydurke", neologizmy- „ćwierćwiersz", oksymoralny- „starość pensjonarska", orgie zimnej krwi", „trzeźwe pijaństwo", żartobliwe kontominacje sematyczne- „zachowuje się odchylająco do rozpuku", stylizacja językowa- gwara uczniowska, język Młodziaków, parobka

• bohater poszukujący wartości, rozbity, z góry skazany na przegraną

• brak ściśle określonych ram kompozycyjnych,luźno zestawiane części utworu- akcja nie rozgrywa się na zasadzie przyczynowo-skutkowej, więcej rozważań, analizy stanów psychicznych niż wydarzeń fabularnych

• świat budowany na opak, paradoksalny, przeczący zdrowemu rozsądkowi

• upodobanie do absurdu wynikającego z braku jednolitego systemu wartości , sprzecznych motywacji